یکی از جلوه های زیبایی آفرینش خداوند، آب است .آبی که از آسمان به صورت باران نازل می شود و گاه به شکل رودخانه ای بر روی زمین جاری می شود و طراوت و سرسبزی را به طبیعت هدیه می کند. رودخانه با گذر از میان جنگل،روح پژمرده ی گیاهان را بار دیگر به وجد می آورد و آنان را شاداب و سرزنده می گرداند.

     وقتی رودخانه ی جاری و زیبا از روی سنگریزه ها عبور می کند، چه صدای دل انگیزی ایجاد می شود! صدایی که به انسان آرامش می بخشد. این آرامش با گذر رودخانه از مسیر همیشگی اش ،ادامه می یابد و هر بار افراد بیشتری را به خود

علاقه مند می کند.

      گذر و حرکت پیوسته ی رود می تواند درس های زیادی را به هر بیننده ی آگاه بیاموزد. کمک به دیگران یکی از این تعالیم است. رودخانه بارها از روی هزاران هزار سنگریزه ی کوچک و بزرگ می گذرد و آنهایی را که می خواهند به پایین کوه بروند، بی هیچ منتی با خود حمل می کند و به مقصد می رساند .

      گاهی هم نمونه ای برای از خودگذشتگی است؛ او وقتی صدای ناله ی جوانه ها را می شنود، به جوی های کوچکی تبدیل می شود تا به یاری آنان بشتابد . رودخانه چه مهربان است ! گویا این مهربانی از خدایش سرچشمه دارد.

      خداوندا ، هر چه در سراسر این جهان است ، همه وهمه آفریده ی توست و اگر همین رودخانه ی زیبا نبود ، این آرامش همیشگی از کجا پدیدار می گشت یا کدام یک از آلات موسیقی می توانست چنین نوای گوش نوازی را ایجاد کند؟ "نعمتت بار خدایا ز عدد بیرون است" .پروردگارا، این نعمت گرانبهایت را از ما نگیر و برای همیشه آن را جاری و روان نگه دار.